Wat is k-pop nu eigenlijk? K-pop staat voor Koreaanse pop. Het is een muziekgenre die weer bestaat uit andere muziekgenres zoals: klassiek, rap, pop, jazz, hip hop, R&B, elektronische dans,... De term zelf is populair geworden sinds de jaren 2000, ter vervanging van de term Gayo (가요), die ook verwijst naar binnenlandse popmuziek in Zuid-Korea. De modernere vorm van het genre ontstond met de vorming van een van de vroegste K-popgroepen, Seo Taiji en Boys, in 1992. Hun experimenten met verschillende stijlen en muziekgenres van buitenlandse muzikale elementen hielpen bij het hervormen en moderniseren van de hedendaagse muziekscène in Zuid-Korea. De moderne K-pop "idol" -cultuur begon met de jongensband H.O.T. in 1996, toen K-pop uitgroeide tot een subcultuur die enorme fandoms van tieners en jonge volwassenen vergaarde. Na een ineenstorting van vroege K-pop, begonnen TVXQ en BoA vanaf 2003 een nieuwe generatie K-pop-idolen die het muziekgenre in de aangrenzende Japanse markt braken en K-pop vandaag nog steeds internationaal populair maken. Met de komst van online sociale media en Koreaanse tv-shows, wordt de huidige verspreiding van K-pop en Koreaans entertainment,  niet alleen gezien in Oost-Azië en Zuidoost-Azië, maar ook in Pakistan, Bangladesh, India, Latijns-Amerika, Noord-Afrika, Zuid-Afrika, het Midden-Oosten en de hele westerse wereld, krijgen een wijd verspreid wereldwijd publiek.

Het Engels

Moderne K-pop wordt gekenmerkt door het gebruik van Engelse zinnen.

Jin Dal Yong van Popular Music and Society, schreef dat het gebruik kan worden beïnvloed door 'Koreaans-Amerikanen en / of Koreanen die in de VS hebben gestudeerd, volledig gebruik maken van hun Engelse vloeiendheid en culturele bronnen die niet vaak worden gevonden onder degenen die zijn opgegroeid en opgeleid in Korea. " Koreaanse popmuziek van zangers/ groepen die Koreaans-Amerikaans zijn, zoals Fly to the Sky, g.o.d, Rich, Yoo Seung-jun en Drunken Tiger, hebben zowel Amerikaanse stijl als Engelse teksten. De muziek van deze Koreaans-Amerikaanse zangers heeft een andere stijl dan gewone Koreaanse muziek, die de aandacht van jongeren trekt.

Steeds vaker worden buitenlandse songwriters en producenten gebruikt om te werken aan liedjes voor K-pop-idolen, zoals will.i.am en Sean Garrett. Buitenlandse muzikanten, waaronder rappers zoals Akon, Kanye West, Ludacris en Snoop Dogg, hebben ook op K-popnummers gespeeld. De entertainmentbedrijven helpen K-pop uit te breiden naar andere delen van in de wereld via een aantal verschillende manieren. Zangers moeten Engels gebruiken, omdat de bedrijven markten in de andere delen van Azië willen innemen, waardoor ze uiteindelijk de westerse markt kunnen openen. De meeste K-popzangers en zangeressen leren Engels omdat het een veel voorkomende taal is in de muziekwereld, maar sommige zangers en zangeressen leren ook andere vreemde talen zoals Japans om de Japanse markt te benaderen. Daarom gebruiken steeds meer K-popbands Engelse namen in de plaats van Koreaanse. Hiermee kunnen liedjes en artiesten worden verkocht aan een groter publiek over de hele wereld. Maar het gebruik van Engels heeft de populariteit van K-pop op de Noord-Amerikaanse markt niet gegarandeerd. Voor sommige journalisten is de reden hiervoor dat de genre kan worden gezien als een gezuiverde versie van westerse muziek, waardoor het voor K-pop moeilijk is om acceptatie in deze markten te vinden. Bovendien heeft het westerse publiek de neiging om de nadruk te leggen op authenticiteit en individuele gevoel in muziek, wat het idol systeem kan worden gezien als onderdrukkend.

Volgens het onderzoek van Elaine W. Chun; hoewel gemengde genres steeds vaker voorkomen in K-pop, en soms zelfs fans K-popsterren meer bewonderen omdat het fris, nieuw en interessant is, is het moeilijk om het te veranderen in een perfect ideale taal voor het pure taalkunde. Dit betekent dat de oorspronkelijke vorm van de taal nog steeds moeilijk te wijzigen is. Artiestennamen, liedtitels en teksten hebben een grote groei laten zien in het gebruik van Engelse woorden. Geen zangers in de top vijftig hitlijsten van 1990 hadden Engels in hun naam: mensen die in de Koreaanse muziekindustrie werkten, gebruikten standaard Koreaanse namen. In 1995 gebruikten de meest populaire zangers zoals Kim Gun-mo, Park Mi-kyung, Park Jin-young, Lee Seung-chul en Byun Jin-sub nog steeds Koreaanse namen, maar veertien van de zangers en groepen in de top vijftig gebruikte Engelse namen, waaronder DJ DOC, 015B, Piano en Solid. 

Na de financiële crisis van 1997 stopte de regering met het weglaten van Engelse teksten en begon Korea een hoge vlucht te nemen in het Engels. Sinds het einde van de jaren negentig is het Engelse gebruik in zangersnamen, liedtitels en teksten snel gegroeid. Zeventien zangers in de top vijftig hitlijsten gebruikten Engelse namen in 2000, en eenendertig deden dat in 2005. In 2010 gebruikten eenenveertig zangers Engelse namen in de top vijftig nummers, maar meestal hadden drie of vier zangers en groepen meer dan één of twee nummers tegelijkertijd op de hitlijst. Koreaanse namen (bv. Baek Ji-young, Seo In-young en Huh Gak) worden minder vaak gezien en veel K-popzangers hebben tegenwoordig Engelse namen (bijv. IU, Sistar, T-ara, GD & TOP, Beast en After School). Tot het begin van de jaren negentig zouden muzikanten met Engelse namen hen in Hangul ( Koreaans ) vertalen, maar nu zouden zangers Engelse namen gebruiken die met het Romeinse alfabet waren geschreven. In 1995 was het percentage liedtitels met Engels in de top 50 hitlijsten 8%. Dit ging heen en weer tussen 30% in 2000, 18% in 2005 en 44% in 2010. Een voorbeeld van een Koreaans nummer met een groot deel van de Engelse songteksten is Kara's "Jumping", die tegelijkertijd in zowel Korea als Japan met veel succes werd uitgebracht.

Choreografie

Dans behoort voor een groot deel bij K-pop. Bij het combineren van meerdere zangers wisselen de zangers vaak van positie tijdens het zingen en dansen door snelle bewegingen tegelijk te maken, een strategie die "formatiewijziging" wordt genoemd.

De K-pop-choreografie bevat vaak de zogenaamde "point dance", verwijzend naar een dans bestaande uit haakjes en herhalende bewegingen binnen de choreografie die overeenkomt met de kenmerken van de songtekst van het lied. Super Junior's "Sorry Sorry" en "Abracadabra" van Brown Eyed Girls zijn voorbeelden van nummers met opmerkelijke "punt" choreografie.

Om een ​​dans te choreograferen voor een lied, moeten de schrijvers veel rekening houden met het tempo. Volgens Ellen Kim, een danser en choreograaf uit Los Angeles, moet het vermogen van een fan om dezelfde stappen te doen ook worden overwogen: K-pop-choreografen moeten daarom veel bewegingen vereenvoudigen.

De training en voorbereiding die nodig zijn om K-pop idolen te laten slagen in de industrie en om succesvol te dansen, is heel intens en lastig. In een trainingscentra zoals Def Dance Skool in Seoul ontwikkelen ze de dansvaardigheden van de jeugd om hen een kans te geven een idool te worden. Lichamelijke training is een van de grootste aandachtspunten op de school, omdat een groot deel van het schema van een student is gebaseerd op dans en oefening. De entertainmentlabels zijn zeer selectief, dus weinigen maken bekend. Studenten op de school moeten hun leven wijden aan de beheersing van de dans om zich voor te bereiden op de krachtige routines van K-popgroepen. Een interview met K-popchoreograaf Rino Nakasone geeft inzicht in het proces van het maken van routines. Volgens Nakasone ligt haar focus op het maken van dansroutines die mooi zijn voor de dansers, maar ook complementair aan de muziek. Haar ideeën worden voorgesteld aan het entertainmentbedrijf als video-opnames gemaakt door professionele dansers.

Nakasone vermeldt dat de entertainment en de K-pop-artiesten zelf input hebben gegeven over de choreografie van een nummer. Nakasone vermeldt dat het bedrijf en de K-pop-artiesten zelf input hebben gegeven over de choreografie van een nummer. Choreografe May J. Lee geeft een ander perspectief en vertelt dat haar choreografie vaak begint met het uitdrukken van het gevoel of de betekenis van de teksten. Wat begint als kleine bewegingen, verandert in een volledige dans die beter in staat is om de boodschap van het lied uit te beelden.